beir

[b’er’]

f. v.t., i. (см. таблицу непр. глаг.) 1. рождать 2. 

beir ar – брать, хватать, ловить (кого-л, что-л.)

[неправильные глаголы] beir – брать // v.n. breith, part.p.p. beirthe pres.: beirim, beireann tú (sé, sibh, siad), beirimid; ní bheirim, etc.; an mbeirim? etc. pass. beirtear pret.: rug mé (tú, sé, sibh, siad), rugamar; níor rug mé, etc.; ar rug mé? etc. pass. rugadh fut.: béarfaidh mé (tú, sé, sibh, siad), béarfaimid; ní bhéarfaidh mé, etc.; an mbéarfaidh mé, etc. pass. béarfar impv.: beirim, beir, beireadh sé, beirimis, beirigí, beiridís; ná beirim, etc. pass. beirtear cond.: bhéarfainn, bhéarfá, bhéarfadh sé, bhéarfaimis, bhéarfadh sibh, bhéarfaidís; ní bhéarfainn, etc.; an mbéarfainn? etc. pass. bhéarfaí subj.: go mbeire mé (tú, sé, sibh, siad), go mbeirimid; nár bheire mé, etc. pass. go mbeirtear